Η κακή πλευρά του vegetarian-ισμού και οι “αιρέσεις” του

Του Νάσου Παπαδόπουλου

Σημείωση: Το συγκεκριμένο άρθρο χρειάζεται να διαβαστεί ολόκληρο και με ανοιχτό μυαλό. Δεν γράφτηκε για δογματίσει ή να χλευάσει, αλλά για να δώσει τροφή για σκέψη, εσωτερικό επαναπροσδιορισμό ή απλα να συγχρoνιστεί με τις σκέψεις κάποιων εκεί εξω με την ίδια “αγανάκτηση”… Γνωρίζω πως θα θιχτούν πολλά “εγώ”, που μέσα σε αυτά ήταν και το δικό μου γράφοντας αυτό το άρθρο. Σημασία όμως έχει να ανοίξει η αντίληψη και να φύγουμε από την ταμπελοποίηση και τον διατροφικό δογματισμό! Μετά.. μπορείτε να με “φάτε”!

Τα τελευταία χρόνια οι συνήθειες στην διατροφή έχουν αλλάξει ριζικά παγκοσμίως επιστρέφοντας σε παλιές συνταγές, παλιούς τρόπους μαγειρέματος, μία τάση επιστροφής στις διατροφικές μας ρίζες και γενικότερα ενός πιο υγιούς τρόπου διατροφής.

Πολλοί άνθρωποι βλέποντας και βιώνοντας τις επιπτώσεις του γρήγορου φαγητού, της παρατεταμένης επεξεργασίας τροφίμων κάνοντάς τα να χάνουν πολύτιμη ενεργειακή δόνηση και βιοφωτόνια καθώς και βιταμίνες, την προσθήκη συντηρητικών και αλλά πολλά όπου είναι πλέον γνωστά σε όλους μας πήραν “ανάποδες” και απέβαλλαν πολλές από τις “παραδοσιακές” διατροφικές συνήθεις. 

Ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και της υπερβολικής εσωτερικής αφύπνισης όμως, οπού ανάλογα με το “ρεύμα” ή τον “ποιμενάρχη” (με αυτούς θα ασχοληθούμε πολύ σύντομα) που ακολουθεί κάποιος υιοθετεί και την ανάλογη διατροφική κουλτούρα. Και λέω υιοθέτει επειδή “γίνεται να είσαι “αφυπνισμένος” και να τρως κρέας… Πα πα πα..” έτσι λένε τουλάχιστον οι περισσότεροι…

Δεν μιλώ για την δυσαρμονική στάση “Είμαι φιλόζωος, αλλά τρώω κρέας…”. Είναι σαν να λες “αγαπώ τους ανθρώπους αλλά μόνο τους ευρωπαίους. Όλους τους άλλους και να τους δω να υποφέρουν δεν με νοιάζει γιατί δεν είναι ευρωπαίοι.” Όπου “ευρωπαίοι” βάλε γάτα, σκύλο, και όπου “μη ευρωπαίοι” το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Τέτοιου είδους είναι η δυσαρμονία του “κατ’ επιλογήν είδους, φιλόζωου”.

Ερευνα για τον κορωνοϊό: Δεν επαρκούν 2 μέτρα για την προφύλαξη όσων κάνουν τζόκινγκ ή ποδήλατο

Από βιολογικής άποψης λοιπόν, ο άνθρωπος δεν είναι “φτιαγμένος” να τρώει κρέας. Το πεπτικό του σύστημα, δεν τον βοηθά ώστε να αλέσει κατάλληλα την βαριά ενεργειακή αλλά και σε θέμα ύλης ζωικής προέλευσης τροφή, με αποτέλεσμα όλα αυτά τα κατάλοιπα να παραμένουν χρόνια ολόκληρα μέσα του με αποτέλεσμα να νοσεί το έντερο αρχικά, οπως και κατά τον Ιπποκράτη, και κατά επέκταση και ολόκληρο το σώμα να γεμίζει τοξίνες. 

Χαρακτηριστική είναι η αίσθηση βάρους στο στομάχι και η ανάγκη “ρέκλας” μετά της κατανάλωση του σε αντίθεση με τα χορταρικά.Το τι έχει περάσει βέβαια το ζωντανό μέχρι να φτάσει στο πιάτο μας δεν λέγεται! Μάλλον κάνεις δεν θέλει να πει ή να ξέρει όπου πόσοι και πόσοι κρεοφάγοι υπάρχουν που δεν θέλουν να δουν αίμα αλλά το καταβροχθίζουν μια χαρά!

Από τις αντιβιώσεις που υποχρεωτικά επιβάλλουν τους κτηνοτρόφους οι παγκόσμιοι οργανισμοί, για το καλό μας πάντα, μέχρι το άγχος και τον τρόμο και την έκκριση τοξινών, από το κτήμα στην καλύτερη περίπτωση – αν και συνήθως είναι σε εγκαταστάσεις παρόμοιες με θαλάμους απομόνωσης – μέχρι το σφαγείο. Εκεί οι ενέργειες δεν περιγράφονται.

Πάμε τώρα να θίξουμε τον VEGETARIAN-ισμο!

 Το αναφέρω έτσι σαν “-ισμο” γιατί πλέον τα πράγματα έχουν ξεφύγει  και έχει γίνει ένα είδος “θρησκευτικής λατρείας” παρόμοιο με το “πίστευε, και μη ερεύνα” παρά του “πίστευε και μη, ερεύνα”, και σίγουρα δεν είναι λίγοι οι όποιοι το έχουν παρατηρήσει αυτό.

Για να αλλάξει λοιπόν κάποιος υπάρχουν κάποια στάδια. Δεν γίνεται να αποκόψεις από τον οργανισμό κάτι που είναι μαθημένος εδώ και χρόνια. Η αλλαγή πρέπει να γίνεται σταδιακά από κρεοφάγος σε vegetarian, τρώγοντας όμως τα παράγωγά τους, αυγά, γάλα, τυριά και τα λοιπά, από vegetarian σε vegan όπου η κατανάλωση περιορίζεται μόνο σε χορταρικά, ξηρούς καρπούς και φρούτα αλλά με ελάχιστη επεξεργασία και τέλος από vegan σε raw τροφή, όπου πλέον δεν μαγειρεύεται όπως μας έμαθε η μαμά, αλλά η τροφή είναι αυτούσια και μόνο η αφύγρανση είναι ένας τρόπος επεξεργασίας.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο σημαντικά είναι αυτά τα στάδια για να μπορέσει κάποιος να αλλάξει τη διατροφή του για να έχει το επιθυμητό “αποτέλεσμα / στόχο”. Το αποτέλεσμα όμως είναι βάση προσωπικής αντίληψης και κρίσης και εκεί έρχεται το “σύστημα” και ο “προσηλυτισμός”…

Πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετέπειτα οι περισσότεροι πέφτουν την παγίδα των “αιρέσεων της χορτοφαγίας” ή φτάνουν στο “αποτέλεσμα / στόχο” τους. Να προσθέσω πως δεν παραμένουν όλοι χορτοφάγοι. Όταν λοιπόν μετά πολλές εσωτερικές συγκρούσεις, ενοχές, εσωτερικούς διαλόγους, “να το φάω, να μην το φάω”, “το θέλω αλλά αφού έβαλα την “ταμπέλα” μου δεν γίνεται” και ότι έχουν  περάσει μέχρι να αποτοξινωθούν  από τα ζωικά, για να υπεραμυνθούν, γίνονται πολέμιοι κάθε άλλης διατροφής.

Αυτό πρέπει να το μάθουν όλοι οι ΄Ελληνες! Θα πάθετε σοκ!

Δεν προσπαθούν να αλλάξουν ή να προτείνουν στους οικείους τους, με έναν υγιή τρόπο και επιχειρήματα γιατί είναι καλό προς το σώμα, αλλά υιοθετούν έναν επιθετικό τρόπο, φασιστικό πολλές φορές για να επιβάλλουν αυτά που δε γνώριζαν μέχρι πρότινος.Υπάρχουν λοιπόν τέσσερεις τύποι όπου έχουν μερικά βασικά κοινά αλλά και σοβαρές διαφορές μεταξύ τους.

 Οι χορτοφαγικές “αιρέσεις”

Η χορτοφαγία που επικεντρώνεται στην συνείδηση και το χειρισμό των ζώων σαν ισότιμα μέλη. Η τάση του ΑΝΤΙ-κρεοφάγου.

Εννοείται πως όλα τα πλάσματα του πλανήτη έχουν συνείδηση, ατομική ή συλλογική, και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το αμφισβητήσει ή να το παραβεί. Στην πράξη όμως τα πράγματα αλλάζουν μετατρέποντας τον άνθρωπο σε ουτοπικό κυρίαρχο της τροφικής αλυσίδας. Τον ονομάζω ουτοπικό λόγω του ότι είναι στην κορυφή της επειδή μπορεί με τεχνητούς μόνο τρόπους να φτάσει εκεί όχι από την φύση του.

Πέντε υπερτροφές για τον εγκέφαλο: πότε πρέπει να τις καταναλώνω?

Για να δώσω ένα παράδειγμα, παλεύοντας λοιπόν με ένα λιοντάρι, ή ένα κροκόδειλο ή μια μαϊμού σε κατάσταση άμυνας τους, χωρίς όπλα αλλά με τα χέρια σου, δε χρειάζεται να απαντήσουμε ποιος θα είναι ο νικητής… Σίγουρα αυτό μας  κάνει να επαναπροσδιοριστούμε…

Και εδώ έρχεται ο “συνήγορος τους διαβόλου”. Τί γίνεται με την συνείδηση του ζώου προς τα άλλα ζώα..; Από την μία δεν τρώει ο άνθρωπος κρέας επειδή θεώρει πως έχει ψυχή μέσα του και είναι ισότιμο απέναντι του και από την άλλη η φύση επιτρέπει ή έχει αυτό τον τρόπο λειτουργιας από μόνη της… Το λιοντάρι λοιπόν ή ο κροκόδειλος επιβαρύνεται με “αμαρτία”; Γίνεται “δολοφόνος”;

Εκεί είναι που αρχίζει και χάνεται το παιχνίδι και αρχίζει η αντιπαλότητα να πείσουν όλο τον κόσμο για αυτό που εκείνοι πιστεύουν λόγο “αφύπνισης”. Ότι πιο αιματηρό λοιπόν θα ποσταρίσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βρίζοντας και αποδοκιμάζοντας κάθε έναν που μπορεί να έχει κρεατοφαγικές προτιμήσεις.

Η χορτοφαγία που επικεντρώνεται στο καλό σώμα για προσωπικό όφελος 

Εκεί συναντάμε τους χορτοφάγους που ενδιαφέρονται μόνο για το προσωπικό όφελος μέσα από την διατροφή επειδή το κρέας και τα παράγωγα τους είναι μολυσμένα ή επιβλαβή για τον οργανισμό τους ειδικά και μετά την πρόσφατη ψήφιση νομοσχεδίου της ΕΕ που ανοίγει την κεκρόπορτα των μεταλλαγμένων…

Δεν τους νοιάζει δηλαδή αν υποφέρουν ή όχι τα ζώα, δεν αντιλαμβάνονται αν έχουν ψυχή ή συνείδηση, απλά η χορτοφαγία τους κάνει να αισθάνονται καλά, να είναι όμορφοι και υγιείς απέναντι στους άλλους, αλλά περισσότερο σε αυτό που βλέπουν στον καθρέπτη.

Εκεί κιόλας συναντάμε και το παράδοξο χορτοφάγους να είναι υπέρ της υγιεινής διατροφής αλλά και υπέρ για παράδειγμα, των εμβολίων. Και είναι υπέρ, επειδή έχει να κάνει με την “καλή υγεία” και το προσωπικό αποτέλεσμα και προστασία όπως είπαμε. Αν δηλαδή είχαν το ίδιο αποτέλεσμα τρώγοντας κρέας αυτό και θα έκαναν.

Για αυτό και τρέφονται με υποκατάστατο τυριού, υποκατάστατο κρέατος, υποκατάστατο μαγιονέζας, υποκατάστατο το ένα υποκατάστατο το άλλο. Δηλαδή “δεν μου αρέσουν τα ζωικά” αλλά τρώω ότι μου το θυμίζουν και το συγκρίνω κιόλας! Θα μπορούσε δηλαδή ένας κρεοφάγος να τρώει υποκατάστατο μαρουλιού ή υποκατάστατο οσπρίων αλλά φτιαγμένα από κρέας; (βλακώδες ρητορικό ερώτημα)    Όχι!

Η σόγια δεν είναι υποκατάστατο αλλά σόγια! Το τοφού δεν είναι υποκατάστατο αλλά είναι  τοφού. Ούτε κρέας είναι ούτε σαν κρέας! Είναι αυτό από όπου έχει παραχθεί. Άλλο είναι να προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου για ένα διάστημα μέχρι να εναρμονιστείς με την νέα σου διατροφή και άλλο όταν μιλάς για την διατροφή σου να βάζεις στην επεξήγηση “υποκατάστατο”.

Από διατροφικής άποψης κιόλας μόνο και μόνο η επεξεργασία που γίνεται και τα προσθετικά “υποκατάστασης γεύσης” και συσκευασίας για την συντήρηση καθιστούν νεκρό το φαγητό παρόλο που δεν έχει ζωικά συστατικά. Ό,τι κονσερβοποιείται και μπαίνει ερμητικά μέσα σε τενεκεδάκι έχει ενεργειακή αξία μηδέν σε αντίθεση με τα γυάλινα βάζα. 

Η χορτοφαγία που επικεντρώνεται στο Νέο Ρεύμα και την μόδα οπότε γίνεται και αναγκαστική προσχώρηση σε ομάδες ή χειραγώγηση άλλων. 

Εκεί βρίσκουμε τους χορτοφάγους επειδή θέλουν να διαφέρουν και βέβαια κάνουν ότι κάνουν οι άλλοι. Δεν έχουν αλλάξει δηλαδή συνειδητά διατροφή αλλά επειδή τους επιβάλλει ο κοινωνικός τους περίγυρος, επειδή αρχίσανε γιόγκα για παράδειγμα ή επειδή θέλουν να διαφέρουν. Το κλασσικό τους χαρακτηριστικό είναι η με τον οποιονδήποτε τρόπο προσχώρησης σε ομάδες ίδιου ενδιαφέροντος για να μη νιώθουν μόνοι.

Μπαίνοντας στις ομάδες λοιπόν επιβεβαιώνουν την επιλογή τους και νιώθουν πιο άνετα επειδή το κάνουν και άλλοι. Εκεί βέβαια έχει μεγάλη βαρύτητα ο ποιμενάρχης και τα κίνητρα του της δημιουργίας της εκάστοτε ομάδας. Όσο πιο πολύ θέλει να ικανοποιήσει το εγώ του τόσο πιο πολύ πωρώνει τους άλλους. Η ηδονή του είναι να “φτιάχνει” χορτοφάγους και υποστηρικτές του. Οποιος εχει αντίθετη άποψη ΩΞΩ! 

Με μένος υποστηρίζουν και ποστάρουν φωτογραφίες σφαγείων, κακομεταχείρισης, τρόπων εκτροφής και αλλά τέτοια, “κράζοντας” κάθε έναν που δεν τρώει όπως εκείνοι. Δείχνοντας συνέχεια το τί τρώνε, και το πόσο νόστιμα είναι, και πόσο θάνατο τρώνε οι άλλοι γύρω τους. Να σας πω.. και εσείς θάνατο τρώτε, απλά είναι ζωντανό μέχρι τη στιγμή που θα το κόψετε ή θα το βάλετε στο στόμα σας. 

Να αναφέρω μόνο πως όλοι οι καρποί των δέντρων καθώς και όλοι οι ξηροί καρποί έχουν κοπεί βδομάδες πριν φτάσουν στο πιάτο μας. Είναι ζωντανή τροφή λοιπόν ή το τελικό αποτέλεσμα, η ώριμη μπανάνα που τελικά τρώμε, είναι στην ουσία ένα στάδιο αποσύνθεσης της; Ζωντανή τροφή παραμένει η τροφή μονο 3 λεπτά από το κόψιμο της, όπως η τροφή που έτρωγαν οι γονείς μας πιτσιρίκια, σκαρφαλώνοντας και αρπάζοντας τον καρπό κατευθείαν από το δέντρο ή πέφτοντας στο χώμα για να προλάβουν πριν τον φιλαράκι τους το νόστιμο μήλο που έπεσε από την μηλιά που δεν φτάνουν!

Διαχειρίζεται την ομάδα όπως θέλει, και βεβαια τους κατευθύνει βάσει του σκοπού του. Αυτοί δε, τρώνε και κανένα κρεατάκι που και που, κοροϊδεύοντας όλους τους άλλους βέβαια. Έχω βρεθεί σε τέτοιες παρέες και με τέτοιους “ποιμενάρχες” οπότε τα λέω εκ πείρας… Η δράση τους είναι μόνιμα ενεργή…

 Η χορτοφαγία που έχει ακόμα μεγαλύτερη αντίληψη των ενεργειών τρώγοντας μόνο ότι τους δώσει η φύση, αφού αντιλαμβάνονται τον πόνο των φυτών και την οικονομία στην φύση. 

Για μένα είναι και οι πιο σωστά “συνειδητοποιημένοι” τρεφόμενοι με ότι τους δίνει φύση από “μόνη” της! Είναι ευγνώμονες για ό,τι έχουν σε μια κοινωνία που υπάρχει πληθώρα φυτικών τροφών καταστώντας αχρήστη τη θρέψη του σώματος με σάρκα και πόσο ακόμα με πόνο. Το ότι συνεχίζεται η κατανάλωση κρέατος πλέον δεν είναι διατροφικής αλλά οικονομικής σημασίας, όπως γίνεται με το δηλητήριο με την ονομασία “γάλα” που ενώ έχει αποδειχτεί πως κάνει κακό στον ανθρώπινο οργανισμό, παρόλα αυτά είναι πολλά τα κέρδη από αυτήν την διαδικασία!
 Τα τελευταία χρόνια όμως, περίτρανα αποδεικνύεται πως τα φυτά και αισθάνονται, και συναισθάνονται! Ναι είναι το λιγότερο κακό συνειδησιακά και ενεργειακά, αλλά και πάλι θανατώνεται και πάλι νιώθει πόνο το φυτό. Χαρακτηριστικό είναι το πείραμα με τον “δολοφόνο του φυτού” και την αντίδρασή του όπου με το που αντιλήφτηκε την ενέργειά του στο χώρο, μαράθηκε καθώς και τα πειράματα με την μιμόζα και την τοματιά! Σαφέστατα φαίνεται και σε φωτογραφικές μηχανές Κίρλιαν όπου αν κοπεί ένα φύλλο στη μέση, το μέρος που λείπει εμφανίζεται με ενεργειακή μορφή πλέον. Οπότε και εδώ δεν είναι τόσο “αθώο” το φαγητό που καταναλώνεται!

 Είναι από αυτούς που αν έμεναν κάποια στιγμή χωρίς φαγητό, θα αναγκάζονταν να σκοτώσουν για να φάνε αλλά με σεβασμό  προς το ζώο που θανατώθηκε ώστε να τραφούν. 

Επίλογος

 Όταν αλλάζεις, αλλάζεις για σένα και όχι για να γίνεις αποδεκτός από τους άλλους. Όταν επιλέγεις να τρως με συγκεκριμένο τρόπο δεν το κάνεις για τους άλλους και για τις επευφημίες τους αλλά επειδή εσύ εξελίσσεσαι! Δεν έχεις ανάγκη τις ταμπέλες αλλά να έχεις ήρεμη ζωή, αποδεχόμενοι τον εαυτό μας και την φύση μας και όχι το πόσο μας αποδέχονται οι άλλοι!

 Τις ίδιες τοξίνες που καταναλώνει ένας κρεοφάγος, τις ίδιες και ακόμα παραπάνω παράγει ενας χορτοφάγος πολέμιος κάθε άλλης διατροφής που προσπαθεί με λανθασμένο τρόπο να μοιραστεί το βίωμα του. Ποιος έχει λοιπόν περισσότερες πιθανότητες να αρρωστήσει σωματικά και ακόμα περισσότερο ψυχικά…;

 Δεν έχεις την ανάγκη προσχώρησης σε ομάδα για να γίνεις αποδεκτός! Άλλο η ανταλλαγή απόψεων και άλλο η επιβολή ή το “είδε ο γύφτος την γενιά του και αναγάλλιασε η καρδιά του”! 

Δεν θέλω να στοχοποιήσω με το συγκεκριμένο άρθρο αλλά να δώσω “εικόνα” στις σκέψεις και τους προβληματισμούς αρκετών εκεί έξω με τις ίδιες απορίες. Τι τους μετάλλαξε σε αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω… ακόμα! Ποιος είναι “καλός” λοιπόν και ποιος “κακός”; Είναι η τροφή μέτρο σύγκρισης και ταμπελοποίησης;

 Τι να το κάνω να τρώει κάποιος την πιο αγνή τροφή και να είναι σάπιος στην συνείδηση και την συμπεριφορά απέναντι στους άλλους; Έχω συναντήσει αρκετούς χορτοφάγους με χαρακτήρα και ψυχή του πιο αιμοβόρου αρπακτικού, και έχω συναντήσει κρεοφάγους οι οποίοι είναι δίπλα σε κάθε έναν που θα τους χρειαστεί ανά πάσα στιγμή δίνοντας ότι καλύτερο για να βοηθήσουν!

 Για να κλείσω, σημασία έχει να τρώμε αυτό που έχουμε ανάγκη και αυτό που ζητάει το σώμα μας ακούγοντας αυτό και την συνείδησή μας, που ποτέ δεν πέφτει έξω όταν δεν κατευθύνεται από άλλους ή το “εγώ”!

ΠΗΓΗ